قسمت 10

اصالت در عنوان رسالت و نبوّت با علم است و امام علیه السّلام کسی است که هم واجد علم رسول و نبی است و هم مسئولیت اجرا دارد.

انسانی که خدای متعال از او به عنوان ضعیف یاد می کند برای پیمودن این مسیر شگفت انگیز طولانی یا باید خودش اقتدار پیدا کند، یا باید خود را به دست کسی بسپارد که او از قِبل خدای متعال صاحب قدرت الهی و اقتدار است؛ ولیّ و گرداننده ی چنین شخصی خود خدای متعال است و این صلاحیّت را دارد که خلایق تسلیم او باشند تا او آن ها را بگرداند: تنها راهی که انسان می تواند با عصمت سر کند.

لایق و زیبنده ی خدایی خدای متعال نیست که در رابطه با او کمترین خطایی اتفاق بیفتد لذا آن کسانی که مردمان را امر به اطاعت از آن ها می کند کسانی هستند که هیچ خلاف و خطایی چه در ظاهر و چه در باطن به آن ها راه ندارد.

خدای متعال در انتهای این راه نیست، بلکه آن به آن با ماست پس اگر خلافی بوده باشد در بی نهایتِ مسیر و شدت اهمیت آن ضرب شده و بین ما و آن حقیقت فاصله ای ایجاد می شود که در عرف انسانی از آن به بی نهایت یاد می شود.