قسمت 12

انسان به دلیل نیازها و دغدغه ها ی فطری نیازمند علم الهی است و این راه جز به علم و قدرت و ولایت و عنایت خدای متعال طی شدنی نیست لذا؛ انبیا علیهم السلام در زندگی فردی و جمعی مخاطبین خویش به جز صلاح و اصلاح نظر دیگری نداشتند که البتّه توانایی آنان در این امر اولاً به توانایی شخصی آنان و ثانیاً به خواست مردم بستگی داشته است.

چرا این همه نعمت بی انتها و این سفره ی عجیب غریبی که خدای متعال آن را حکیمانه و عالمانه برای صالحین پهن کرده، برای انسان لذت بخش و گوارا نبوده و کام او را شیرین نمی کند؟

رعایت ظاهری غیر از رعایت باطنی است، ممکن است که در ظاهر احکامی توسط ما رعایت شوند اما آیا رعایت آن کسی که باید در باطن ما حضور داشته و ما برای اوباشیم و او را زندگی کنیم، نیز می شود؟

آن زندگی جمعی زیبای عالمانه و عادلانه از آنِ کسانی است که صالح بوده باشند؛ یعنی تن به امر و نهی صالحان و حکومت آنان داده و خود نیز اهل صلح و صلاح بوده باشند.