آموزه هایی از ذی القعده

وقایعی مانند بعثت، غدیر، نیمه ی شعبان، ولادت ها و شهادت های معصومین علیهم السلام در عالم معنا هر سال درهمان ایّام تکرار شده و برای کسانی که با ظرافت و دقت و معنا و معرفت بوده باشند، هر سال حتی در مقاطعی کمتر از یک سال از دوباره اتفاق می افتند.

این دو ولادت مهم در ذی القعده (ولادت حضرت معصومه سلام الله علیها و امام رضا علیه السلام) نیز نه تنها در عالم معنا بلکه در موطن نفس شیعیانی که اهل محبّت و معرفت نسبت به اهل بیت علیهم السلام هستند هم اتفاق می افتد و باطنشان از وجود مبارک آن حضرات پُر می گردد؛ کانّه در موطن آن ها آن ولادت اتفاق افتاده است.

از مناسبت های دیگر در این ماه، بیست و پنجم ذی القعده (دحوالارض) می باشد؛ روزی که زمین از زیر کعبه پهن شده است، برای بهره مندی از این واقعه ی معنوی، در آن شب یا در آن روز یا در هر دو به این مطلب توجه کنید که با بیت الله یکی شده اید و خود را در این حال نگاه دارید تا شما هم به همراه آن حقیقتی که با پهن شدن زمین گسترش پیدا کرده، گسترده شده و وسعت پیدا کنید.

حقیقت هر خیری در افعال و اعمال و اشیاء و اشخاص، جزیی از وجود مبارک خود امام علیه السلام است که به نوبه ی خود حیات بالاترین آن هاست؛ لذا همین حیاتی که در نفَس ماست نیز وجود مبارک خود امام زمان علیه السلام است.

به این ترتیب همه ی موجوداتی که بهره ای از حیات برده اند از امام زمان علیه السلام و به ایشان، موجود شده اند، در این میان آن مخلوقاتی که صاحب اختیار نیستند خود به خود ملک امام زمان علیه السلام بوده و ملکوتشان به دست ایشان است، لذا اضطراراً و بالاجبار مطیع آن حضرت اند، اما خدای متعال برای موجودات مختار دینی قرار داده که از یک طرف ابراز اطاعت نسبت به وجود مبارک امام علیه السلام است و از طرفی با فعال کردن حقیقت الاهیه ی درون آن ها که خود امام علیه السلام بوده باشد باعث مطیع بودن آن ها می گردد.

با عمل به احکام قلبی و قالبی دین و احکام اصلی و فرعی آن می توان تحت مولویت وجود مبارک امام زمان علیه السلام واقع شد که البته به معنی یکی شدن با ایشان نیست بلکه وجدان حضور مبارک آن حضرت در خود بیش از حضور خود می باشد، توجه به این حضور آن حقیقت را روز به روز فعال تر می کند، لذا باید در مداومت به آن سعی کرد که با تشدید محبّت کار سختی نیست.

دین و حقیقت آن وجود مبارک امام علیه السلام است و متدین کسی است که سیرتش، صورت دین و باطنش حقیقت دین بوده باشد، به این ترتیب آن چه که از او دیده می شود مقام منیع خود امام علیه السلام است.

لازم به ذکر است که تربیت شدن در مجموعه ی تعالیم اهل بیت علیهم السلام و احکام و دستورات و روش شناسی های مربوط به آن آفاتی دارند که باید به آن ها توجه داشت.