قسمت 28

ادبیّات عرفانی، ادبیّات جذّاب و لطیفی است حاوی نکته های حکمت آموز که چه بسا همین نکات حکمت آموز، دیگران را فریب داده و به این راه می کشاند.

این نکته ها از کجا می آید؟

انسان فطرتاً واجد آن حقیقت الهیّه است و آن حقیقت در اعراض از دنیا و زشتی های آن، در انسان مجال فعّالیت پیدا می کند، لذا فهم های قشنگی از دل انسان بر زبانش جاری می شود که ربطی به آن سلوک ندارد و به این معنی نیست که دست ارادت دادن به یک شیخ شیطان صفت که به جای ولیّ معصوم نشسته و دیگران را به وادی حیرت و ضلالت می کشاند، درست بوده باشد.

زیباترین دستاورد انبیا در روابط اجتماعی «ادب» است و فارغ شدن از «ادب»؛ رها شدن از «ادب»، نشان دهنده ی شدّت زشتی و ناروایی سلوک شیطانی است.

آنچه لازم به ذکر است مشابهت جدّی این اعتقاد و اعتقاد کلیسا است!