قسمت 9

تمام احکام فروع دین جزء احکام معرفت است. [برای همین است که در شروع انجام عباداتی نظیر نماز و روزه نیّت می کنیم] «قربة إلی الله»؛ قرب خدا، معرفت خداست. [امّا] «إِنَّما یَتَقَبَّلُ اللهُ مِنَ المُتَّقینَ»، [لذا] اگر خداداری در کار نباشد، عمل درست انجام نمی شود.

در واقع خدای متعال برای معرفت خودش، یافتن خودش، داشتن خودش احکامی گذاشته که اتیان به آن ها [آن هم با رعایت تقوا] در اختیار ما هست، امّا نتیجه ی آن ها فضل خودش است و تقبّل خودش است.

در مجموعه ی آیات و روایات «علم» دو مصداق دارد؛ یکی روش یافتن حقیقت است، یکی توضیح خود حقیقت است.

آن علمی که فریضه است در واقع علم تقوا و یقین است؛ علم رسیدن به خدای متعال و داشتن خدای متعال؛ [علم] زندگی کردن با خدای متعال و زندگی کردن خدای متعال است.

این علم است که فریضه است و تخلّف و تخطّی در مورد هیچ کسی ندارد و هیچ کسی هم عذری ندارد از این علم.