قسمت 10

باید به این نکته توجّه داشت که «علم» با چه منظور و با چه مصداقی در آیات و روایات به کار رفته است.

آیا منظور، احکامِ نیل به حقیقت است یا توضیح خود حقیقت است؟

آیه ی «إِتَّقوا اللهَ وَ یُعَلِّمُکُمُ اللهُ»

«شما خدا را داشته باشید، خدای متعال تفهیمتان می کند؛ حالیتان می کند»، این جا علم به معنای خود حقیقت است؛ ناظر به خود فهم است.

[و روایت] «دِراسَةُ الْعِلمِ لِقاحُ الْـمَعرِفَة»، [«علم اندوزی بذر شناخت و معرفت است»]، ناظر به خود در واقع فهم و معرفت و حقیقت است.

امّا نه، «ثـَمَرَةُ الْعِلمِ مَعرِفَةُ الله»، [«ثمره ی علم و دانش، شناخت خداست»]، این نه، معلوم است که ناظر به روش شناسی معرفت است.