قسمت 17

حکم کلّی در سلوک رحمانی در حوزه ی اصول دین «تنظیم توجّهات» است بر مبنای [اصلِ] تلقّی از عبادت و عبودیّت که عبد یعنی «خادم مملوک».

این اصل و این تنظیم توجّهات در قالب رفتار، مجموعه ی احکام فروع دین را تشکیل می دهد که به فضل خدای متعال نتیجه اش توجّه به خدای متعال و ولیّ خدا خواهد بود.

[نکبت حذف دیّان دین باعث شد که] وقتی شما به حوزه ی فروع دین وارد می شوی و [اصلی وجود ندارد]، معرفتی وجود ندارد، تنها اعمال و آدابی خشک و بی معنا و بی مغز باقی بماند.

[در فقدان دیّان دین] کسانی که درد معرفت و فقدان حقیقت آنها را آزار می داد، از اوراد و اذکار برای متذکّر شدن خودشان نسبت به آن حقیقت از دست رفته استفاده کردند، چه بسا کسانی هم که در مجموعه ی اعتقادات حقّه ی شیعی نبودند به همین نحو عمل کردند!

در حالی که «مودّت» حکم منحصر به فرد بهره مندی از دستاوردهای رسالت رسول الله صلّی الله علیه و آله و سلّم است، لذا وقتی ولیّ معصومی نباشد که مودّت و توجّه انسان مشمول او باشد، باب تأسیس سلوک شیطانی باز می شود با اعمال و آدابی کاملاً ساختگی و دستاوردهایی فریبنده، گول زننده و قلّابی که دین و دنیا و آخرت انسان را به باد می دهد!