قسمت 19

حقیقت الهیّه ذاتاً غیبی و پنهانی خلق شده است و احکام رسیدن به آن هم به واسطه ی غیبت ولی الله گم شده است، پس خلق الله چگونه می توانند به این روش ها دسترسی پیدا کنند؟

بر خلاف آنچه در عالم حاکم است که به اصطلاح ظلمت و باطل بوده باشد، هر کسی می تواند در چهارچوب دین و به «ولایت ولی الله» طوری عمل کند که خودش بهره مند بوده باشد از آن چیزی که دیگران از آن محرومند، یعنی به آن حقیقت الهیّه برسد، خودش را از او پر کند و سیر و سیراب بشود و در امنیّت تمام زندگی بکند.

ما به حقّانیت امیرالمؤمنین، اهل بیت و امام زمان صلوات الله علیهم اجمعین یقین داریم پس اگر به دلالت خدای متعال در سوره ی دهر «مسکیناً و یتیماً و اسیراً» برویم بایستیم در خانه ی حضرت زهرا سلام الله علیها و تا نگرفتیم هم برنگردیم، «مَن أتاکُم نَجی» در مورد ما هم اتّفاق می افتد؛ در مورد هر کسی، چرا که بارگاه الاهی جایی است که دعای فرعون قبول می شود! دعای بدها قبول می شود!

«أمَّن یُجیبُ مُضطَرَّ إذا دَعاهُ وَ یَکشِفُ السُّوءَ» ناظر به آدم های خوب نیست، ناظر به صداقت و انقطاع است.

یعنی آدم که مضطرّ می شود، در حالت اضطرار، از دیگران منقطع شود و با همه ی وجودش – صادقانه – تمنّا می کند، بهش جواب می دهند.