قسمت 14

بالاترین مقصد و عالی ترین مرتبه در دین، یافتن خدای متعال و داشتن او (تقوا) است که پرده ای از این تقوا یعنی یافتن خدای متعال، معرفت خدای متعال است.

کسی که می خواهد با رجوع به آیات آفاقی (طبیعت) طالب معرفت خدای متعال بوده باشد باید در حالت فراغ بال به هر کدام از پدیده های طبیعی نظر کند، نظر کردن یعنی نگاه کردنِ با تعمّد و تأمل و با عمق؛ خیره شدن از سر آگاهی و دقت و توجه.

حال این گونه از خودش سؤال کند: این چیزی که من دارم می بینم ماده است، خاک است، پس چگونه شده این؟! «افلم ینظرون؟»، با این حالت سؤالی نگاه کند بدون این که به خودش جوابی دهد، این انتظار کِی به نتیجه می رسد؟ صاحب جواب می داند، اما اگر شما طالب اید، نباید حوصله تان سر برود.

یافتن خدای متعال همه ی وجود انسان را به رحمت و محبّت او آغشته می کند و با توجه به این حضور، حضور مهربان عظیم، انسان عمیقاً احساس امنیّت می کند، لذا اگر اعظم مصیبت ها نیز اتفاق بیفتد به سادگی می تواند تحمل کند و با شیرینی زندگی کند.