دین خدای متعال بر اساس فطریات انسان تنظیم شده است، فطرتی که زندگی بر اساس آن همانند شنا کردن در جهت جریان آب، راحت، روان، شیرین و آسان است؛ لذا زندگی بر اساس دین الهی هم راحت است است و هم گوارا.
اول دین معرفت خدای متعال است و حاصل آن، اولاً برآورده شدن نیازهای فطری است که همان دغدغه های اصلی انسان و مؤلفه های سعادت و نیک بختی او بوده باشد و ثانیاً شکفته شدن استعداد های فطری است یعنی علم، معرفت و توانایی هایی که به او در جهت تربیت و تعالی خودش و تربیت و تعالی دیگران کمک می کند.
خود خدای متعال در کلام مبارکش کسانی که می خواهند او را بیابند را به آیات آفاقی و انفسی ارجاع می دهد و چه بسا به آیات تدوینی و تشریعی.
نکته ای که در رابطه با معرفت خدای متعال و احکام آن در مراجعه به آیات لازم به ذکر می باشد این است که امکان مراجعه به آیات آفاقی نسبت به آیات انفسی کم تر است و به عکسش، به عکس است و هم چنین شدت یافتن خدای متعال در موطن نفس در مراجعه به آیات انفسی خیلی شدید تر است تا مراجعه به آیات آفاقی و یافتن خدای متعال در بیرون از خود.
همه نظرها (۰)