قسمت 16

خدای متعال از لطف و کرم خویش عالم ماده که پست ترین عوالم است را برای خود انتخاب کرده و عالم معنا و ساکنان و حاضران در آن و حتی خودش را در اختیار ما گذاشته است آن چنان که یکی از اسماءش «سلام» به معنی تسلیم است و در بعضی ادعیه خطاب به او عرض می شود: «اللهم انت السلام» یعنی خدایا تو تسلیم مایی؛ به این ترتیب آیا کفران نعمتی بالاتر از این هست که ما هم تسلیم خدای متعال نبوده و نسبت به او بی اعتنا و ناسپاس باشیم؟

با خدای متعال بودن که همان بازتاب تقوا است با عمل به وصیت رسول اکرم صلّی الله علیه و آله شدنی است که فرمودند: طوری زندگی کن گویا خدا را می بینی و اگر هم تو او را نمی بینی مواظب باش و یادت نرود که او دارد تو را می بیند.

به این توجه در انسان، خدای متعال نیز طبق قاعده ی «اُذکرونی اَذکرکم» به او توجه خاص فرموده و به این ترتیب او به جز رحمت، روزی و نعمت عام، از رحمت و هدایت و روزی خاص نیز بهره مند می گردد و این تازه ابتدای راه است.

یکی از راه های داشتن حضور قلب در نماز، عمل کردن به همین قاعده است؛ قبل از نماز توجهتان را تنظیم کنید به این که خدای متعال دارد شما را می بیند، اما مواظب باشید در ذهن شما تصوری از خدای متعال نبوده باشد؛ به دیده شدن خودتان توجه کنید نه به بیننده.