قسمت 2

اگر شما خواسته باشید بدانید که چه مقدار از علم و توان الاهی بهره مند هستید، به چند و چون حضور قلب خودتان در نماز توجّه کنید. این امر برای هر نمازگزار روشن است: از دست رفتن حضور قلب حتّی در ابتدای نماز.

از این جا می توان به توانایی انسان در توجّه به خدای متعال و مداومت به آن پی برد!

لذا برای جبران نقص در علم و قدرت باید کسی بوده باشد که انسان در کنار او بایستد. وجود مبارک امام سجّاد علیه السّلام به همین مطلب اشاره دارند آن جا که می فرمایند:

«هلاک می شود آن کسی که حکیمی، فرزانه ای نبوده باشد که او را در زندگی اش هدایت بکند و رشدش بدهد.»

لذا: «فَسْئَلوا أهلَ الذِّکر إن کُنْتُم لا تَعْلمون» (انبیاء / 7)

[چرا که] به فرمایش امام سجّاد علیه السّلام: « ... دین خدای متعال به دست نمی آید مگر با تسلیم شدن، پس کسی که تسلیم ما شد سلامتی یافت و کسی که توسّط ما راه نمایانده شد، راهنمایی شد و راه برده شد؛ هدایت شد.»

از این جا می شود شدّت اهمیّت مراجعه به علوم نبوی و ولایت علوی را درک کرد.

[این حقیقتی است که:] «فلا نجاةَ و لا مَفزَعَ إلّا أنتم و لا مذهَبَ عنکم»