قسمت 6

در مجالست، هر مجالسی به جلیس خود شباهت پیدا می کند و تقوا مجالست با خدای متعال و وجود مقدّس ولیّ الله است؛ لذا نتایج و آثاری که بر تقوا مترتب است نیز اولاً به دلیل همین مجالست و همراهی هست.

کسی که همراهی خدای متعال را کرده و او را رعایت می کند به آن چه خیر است نایل می شود، به عاقبت خیر، به نتیجه ی خیر، خوب زندگی می کند و خوب تر می شود، مشکل و بن بستی برایش باقی نمی ماند، نورانیّت همه ی وجودش را پُر می کند و چشم و گوش و زبان دلش باز می شود؛ لذا می گوید و جواب می شنود و می فهمد.

ما با اعمال و رفتارمان به خودمان شکل داده و در واقع برای باطن خود لباس و پوشش تهیه می کنیم که به فرموده ی خدای متعال بهترین لباس ها تقواست؛ با خدای متعال بودن انسان را خدا نمی کند اما خدایی می کند و وجود مبارک ولیّ الله همان انسان خدایی است؛ لذا در همراهی با او انسان شکل او را به خودش می گیرد.

تقوا به دست نمی آید مگر به توجه دائم، و توجه دائم نیز زمانی مقدور انسان خواهد بود که با محبّت بوده باشد.